stoi na stacji lokomotywa

Zaparkowaliśmy na poboczu drogi i zaczęliśmy chodzić i oglądać. Zapowiedziałem jednak Frankowi że koniecznie musi chodzić ze mną za rękę i cały czas się trzymać- miałem racje ;-). Bardzo ciekawa wieża (szkoda że zamknięta- ciekawe co jest w środku, do czego służyła) z racji na wysokość z zamontowanymi nadajnikami. Stoi na stacji lokomotywa i prądu z akumulatora jej ubywa : Witam po przerwie, bogatszy o parę wykonanych, zresztą z doskoku (to raczej pasja, nie stałe zajęcie) pomiarów. Temat traktuję jako ciekawostkę, tym bardziej, ze po przetrzepaniu kilku forów, z "elką" włącznie nie natknąłem się na takiego cudaka jak ten akurat typ Test Edifier R2730DB - Stoi na stacji lokomotywa Autor: NimnuL | Data: 15/01/15 ciężka, ogromna i pot z niej spływa. 136 Watowa, trójdrożna konstrukcja zamknięta w smoliście czarnej, drewnianej skrzyni – tak w skrócie można opisać najnowszy, stereofoniczny zestaw Edifier kryjący się pod nazwą R2730DB. Ale do rzeczy. Chodzi o lokomotywę. A konkretnie schemat połączeń alternatora i regulatora napięcia silnika D2516HMU (węgierski, licencyjny MAN) używanego również w wąskotorowych lokomotywach MBxd2. Kolejarski "patent" w tym przypadku to podłączona w miejsce regulatora napięcia żarówka 24 V 25 W. No i oczywiście brak Stoi na stacji lokomotywa Bez względu na stosunek kolejnych rządów do Pana Boga i komunizmu polska ekonomia nie może wyrwać się z zaklętego kręgu politycznego uzależnienia Podział na lewicę i prawicę wywodzi się z tradycji Wielkiej Rewolucji Francuskiej, gdy Zgromadzenie Narodowe odbywało posiedzenia w owalnej hali do jazdy konnej Site De Rencontre Pour Mère Célibataire. OFERTY SPECJALNE NOWOŚCI BELETRYSTYKA AmberCzarna OwcaCzwarta StronaFiliaJaguarKultura GniewuMarginesyMGNoir sur BlancPrószyński i LiterackieZnakZysk i S-kaKSIĄŻKA NIEBELETRYSTYCZNA Alma-PressAmberArkadyAstraBerlitzBoszBuchmannCzarneEdgardGWPHelionIPNJednośćLingeaMulticoPascalReplikaRytmSBMUniversitasZwierciadłoZysk i S-kaDZIECIĘCA I MŁODZIEŻOWA AWMEgmontMedia Service ZawadaNasza KsięgarniaWilgaZielona SowaPREZENTOWNIK OFERTA DLA SZKÓŁ AUDIOBOOKI I FILMY O NAS BLOG KSIĄŻKOWY Strona główna DZIECIĘCA I MŁODZIEŻOWA DLA DZIECI KSIĄŻECZKI DLA NAJMŁODSZYCH: SENSORYCZNE, KARTONOWE, KĄPIELOWE I INNE (WIEK 1-3) Lokomotywa Wyprzedaż Numer katalogowy: 50993 Czas przygotowania książki/filmu do wysyłki i przekazania paczki w ręce kuriera : 2 dni O książceOpinie CzytelnikówWymiary książki etc. Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha... Fragment wiersza Juliana Tuwima, który powinni znać wszyscy w wieku od 3 do 100 lat. Autor: Julian Tuwim Wydawnictwo: Liwona Ilość stron: 10 Oprawa: kartonowa Format: 14 x 15 cm EAN: 9788375703627 Polecane tytuły z tej samej półki Parowozy z Białogardu. Pracownia Stefana Bochenka to miejsce, gdzie Tuwimowe strofy niemal od razu przychodzą do głowy. I nie ma znaczenia, że lokomotywy ze szkolnego wierszyka zrobione są z papieru. Pociąg do pociągów Pan Stefan na kolei przepracował 32 lata. – Aż się pani w ZUS-ie zdziwiła, jak składałem papiery na emeryturę. Przyniosłem swoje świadectwo pracy i pani mnie pyta: „a gdzie reszta?”. A ja się śmieję, że to wszystko, co mam – mówi. W białogardzkiej parowozowni od 1947 r. pracował też jego tata Franciszek. Mały Stefan zaglądał tam chętnie i kiedy tylko mógł, wdrapywał się do kabiny parowozu. Tak zaczęła się jego wielka miłość do lokomotyw i pasja modelarska. – Jak byłem mały, nie było za wiele zabawek. Jak chciałem mieć samochód, to musiałem go sobie sam zrobić. Na przykład z drewnianej szpulki, którą dostawałem od mamy, kiedy skończyły się nawinięte na nią nici – wspomina. Pierwszy model powstał w Choszcznie, dokąd pojechał za żoną. – Zacząłem go robić w marcu 1976 r. Zajęło mi to 74 dni – mówi, wertując zeszyt, w którym zapisuje od ćwierćwiecza dzień po dniu postępy w pracy nad każdym modelem. – Dziwnym trafem, kiedy już wróciłem do Białogardu, ten parowóz przyjechał za mną. Miał być tu naprawiany, ale został – dodaje. Zrobienie maleńkiego cudeńka wymaga sporo czasu i cierpliwości. Lokomotywa wąskotorówki to jakieś 15–25 dni pracy. Ale Big Boya, największy parowóz na świecie, robił aż 1318 dni. – Co to był za parowóz! Kolos! Musiał mieć łamaną ramę, żeby zmieścić się na zakrętach. Mój model, w skali 1:15, sam miał 3 m długości! – mówi z zapałem. O parowozach i o tym, jak działają, może opowiadać godzinami z niesłabnącą pasją, tłumacząc zadanie, które spełnia w wielkiej maszynie najdrobniejsze kółko, pokrętło czy przekładnia. – Najnowsze superszybkie pociągi nie budzą już takich emocji. Tam się wsiada i jedzie jak w samochodzie – mówi z rozrzewnieniem, wspominając czar parowozów. Pasja rodzinna Kiedy już sam pracował na kolei, zabierał do pracy swojego syna Irka. – A on w każdą dziurę zajrzał! Do kanału pod spodem właził, nawet na ruszcie paleniska był! – przyznaje ze śmiechem. Pan Irek odziedziczył talenty taty i razem z nim klei modele. Podpatruje ich też wnuczek, drugoklasista Pawełek. – Już ja się nie boję, że rodzinna pasja zniknie. Cieszę się, że syn też ma takie zdolności, to przekaże tę tradycję dalej – uśmiecha się pan Stefan. Wspólnie z synem kończą najnowsze dzieło: niemiecki parowóz BR 50. – U nas w Polsce też jeździł po wojnie, ale jako Ty-5. Ten został wyprodukowany w 1940 r. z numerem fabrycznym 2370 albo 2356. Musi jeszcze dostać niemieckiego orła, żeby było jak na oryginale – mówi modelarz. Na strychu białogardzkiej kamienicy nie ma zapachu smaru i sadzy parowozowni. Zastąpiła je woń klejów, farb i lakierów. Ale pan Stefan doskonale pamięta zgrzyt kół, charakterystyczny gwizd, zapach pary w kotłach i… kawę. – Kawa to nieodłączny element kolejarskiego życia. Mieliśmy takie aluminiowe baniaki z kranikiem, nalewało się do butelki od mleka i na parowozie przy kotle stawiało, żeby nie wystygła. Teraz kawa też musi być. Tylko że w kubeczku termicznym – śmieje się pan Stefan. Puste tory Z sentymentem wspomina także czasy, gdy parowozy przyjeżdżały i wyjeżdżały z białogardzkiej stacji kolejowej. – Nasz naczelnik, pierwszy powojenny naczelnik w Białogardzie, który jeszcze repatriantów woził jako maszynista, aż do emerytury trzymał u nas parowozy. W Stargardzie zlikwidowane, w Słupsku już dawno ich nie było, a w Białogardzie do ostatka się trzymały. Dopiero na początku lat 90. ubiegłego wieku wyparły je spalinówki – opowiada. – Pamiętam, jak nasz ostatni parowóz, lokomotywa PT-47, wrócił ze swojej ostatniej służby. Przyprowadził pociąg osobowy ze Stargardu i wjechał do szopy. Miał zostać u nas jako pomnik techniki, ale zakład zlikwidowali. Na szczęście znalazło się miejsce dla niego na emeryturę. Pięknie odmalowany stoi przy drugim peronie w Stargardzie Szczecińskim – dodaje. Z tego sentymentu nadaje niektórym modelom numery inwentarzowe, takie jakie miały parowozy jeżdżące w Białogardzie. Na maleńkich tabliczkach można je bez trudu odczytać. – Białogard był ważnym węzłem kolejowym, a teraz nie ma nic, nawet dyżurnego ruchu już nie potrzeba. To już nie kolej. Pociąg tylko przez stację przeleci i zostają puste tory. A mnie – moje modele – zamyśla się pan Stefan. Na szczęście nie grozi mu nuda. Choć spod jego zręcznych palców wyjechało już w świat ponad 350 lokomotyw, ciągle wiele jest do zrobienia. – Teraz przymierzam się do francuskiego Cramptona, chciałbym też zrobić słynnego Adlera, pierwszy parowóz zbudowany w Niemczech. Jest ich tak dużo, że życia mi nie starczy – zapewnia z uśmiechem. Jan Brzechwa właściwie Jan Wiktor Lesman, ur. 15 sierpnia 1898 w Żmerynce na Podolu, zm. 2 lipca 1966 w Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa - Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch - jak gorąco! Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy. A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata, o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym - same tuczone świnie, W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się natężał, To nie udźwigną - taki to ciężar! Nagle - gwizd! Nagle - świst! Para - buch! Koła - w ruch! Najpierw powoli jak żółw ociężale Ruszyła maszyna po szynach ospale. Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi. A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to, Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana, Lecz raszka, igraszka, zabawka blaszana. A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha? Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,, I koła turkocą, i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!... Temat: Stoi na stacji lokomotywa - zabawa matematyczne w oparciu o wiersz J. Tuwima "Lokomotywa".Cele ogólne:• utrwalenie znajomości aspektu kardynalnego i symbolicznego liczb 1-7;• doskonalenie umiejętności układania obrazka z pociętych elementów;• doskonalenie umiejętności analizy i syntezy sylabowej wyrazów;• doskonalenie umiejętności rozpoznawania sylaby w nagłosie;• doskonalenie umiejętności uważnego słuchania n-la;• kształtowanie umiejętności posługiwania się liczebnikami porządkowymi w zakresie 7 i więcej.• wdrażanie do przestrzegania reguł zabawy;• wdrażanie do zgodnej współpracy w zajęć:1. Powitanie - Zabawa ze śpiewem: Magiczna liczba Układanie puzzli - każde dziecko dostaje kartonik puzzla, na którym na odwrocie jest określona liczna kropek. Zadaniem dziecka jest odnaleźć dywanik, na którym będzie kartonik z cyfrą, która pasuje do liczby kropek. Z zebranych kartoników dzieci w grupach tworzą Ułożenie hasła - tematu zajęć. Dzieci dzielą na sylaby nazwy przedmiotów znajdujących się na obrazku, wyodrębniają pierwszą sylabę słowa. Kolejno przyczepiają do tablicy kartoniki z sylabami, odczytują hasło: odczytaniu hasła jedno dziecko zbiera puzzle do koszyka, inne dziecko zbiera Prezentacja fragmentu wiersza J. Tuwima: Lokomotywa i rozmowa nt usłyszanego wiersza. - O czym opowiadał wiersz? - Po co są potrzebne pociągi? - Jakie mogą być rodzaje pociągów? - Jakiego rodzaju pojazdem jest pociąg?5. Liczenie wagonów i załadunek towarów. Nauczyciel razem z wybranymi dziećmi układa na tablicy z sylwet pociąg z wagonami. - Ile nasz pociąg ma wagonów? - Załadujmy ładunki do kolejnych wagonów - n-l wymienia liczbę porządkową, wybrane dziecko umieszcza w odpowiednim wagonie wymieniony Zabawa w pociąg - n-l dzieli dzieci na dwie grupy, wybiera maszynistę (to dziecko otrzymuje szarfę i staje na początku pociągu). n-l pokazuje dzieciom stację każdego pociągu - wyznacza je kolorowy słupek. Kiedy gra muzyka, pociąg jedzie, gdy jest przerwa w muzyce, pociąg kieruje się ku stacji. Wybrane dziecko rzuca kostką. Maszynista stempluje to z kolei dziecko, a ile wskazuje liczba wyrzuconych oczek. Po wykonaniu zadania, maszynista przechodzi na tył pociągu, zaś oddaje szarfę następnemu Układanie pociągów z sylwet figur geometrycznych, n-l dzieli dzieci na grupy, każda grupa, dostaje sylwety figur geometrycznych. Ułóżcie z tych figur pociąg. Po wykonaniu zadania dzieci chodzą po sali i oglądają pociągi innych Numerowanie liczbami wagoników pociągu na każdy kolejny wagon pociągu, przyczep do niego kartonik z właściwą wagoników pociągów ułożonych w dywanu, zbieranie kartoników z liczbami, sylwet figur geometrycznych, zajęć. Stoi na stacji lokomotywa, piękna, wspaniała, Tusk się nazywa. Stoi i sapie, miłością dyszy, jak wreszcie ruszy, to świat usłyszy! Wagony do niej podoczepiali, wielkie, ogromne, jest się czym chwalić. W pierwszym – prezydent, naród swój pieści harcerskie snując mu opowieści. A w wolnych chwilach, dla swej publiki, to strzela gafy, to sadza byki. W drugim – Platforma Europę goni i reformuje, że niech Bóg Broni. W trzecim – PiS jedzie, sam wódz, na przedzie co jak Zawisza, nas nie zawiedzie. To nienawidzi, to znowu kocha, wszystko zależy, czy jest na prochach. Lecz konsekwentnie, wiedzie do celu hufiec smoleński, w oparach helu. W czwartym, rozparty jest PSL-ek, który jak zwykle, mówi niewiele. Bo plan jest prosty i znany z góry: Projekt, Kłopotek, DIL, konfitury. W piątym – Palikot, walczy, by w kraju, każdy kto zechce, mógłby być na haju. W szóstym, zaś Miller zachodzi w głowę, jak przepicować stare na nowe. Lecz choć się miota, biedna sierota, twarzą lewicy – twarz Palikota. A tych wagonów jest ze czterdzieści, sam nawet nie wiem, co się w nich mieści. Euro stadiony i wielka premia, i autostrady, których wciąż nie ma. I wcześniejszy o rok, krok w szkolne mury, i późniejsze za to emerytury. By ich nie dożyć, rzecz oczywista, leków z apteki, skrócona lista. Europosłowie, w krajowej szopce bo obce, dla nich, języki obce. Widmo kryzysu, co się przybliża, wreszcie na końcu, obrońcy krzyża. Nawet Wałęsa, ze swym animuszem choćby powiedział: „ja nie chcem lecz muszem”. I choćby nie wiem, jak się wytężał to nie uciągnie, taki to ciężar. Nagle gwizd, w uszach świst, para buch, koła w ruch. Ruszyła powoli, jak żółw ociężale na zachód do Unii, gdzie będzie wspaniale. I szarpie i dyszy i ciągnie z mozołem, ksiądz święci, więc się kręci, koło za kołem. I dalej, i szybciej, i bliżej zachodu, i bardziej do tyłu, i ciutkę do przodu. I dalej, i szybciej, i prędzej wciąż gna, w takt marsza, co naród na kiszkach swych gra. Ach kto to tak, kto to tak, kto wprawił w ruch? Ach jaki to, jaki to, jaki to zuch? To naród, to ludzie, to wolne wybory, wybrali tych zuchów, co pchają w te tory. W kampanii gałgani, nałgali nam w oczy a teraz do stołków się każdy z nich tłoczy. I szybciej panowie, i prędzej skok w dal, do stołków, bo stołki to forsa, to szmal. Bez forsy wiadomo, że ledwo się zipie a władza te forsę im sypie i sypie. Fundacje, fundusze i nadzorcze rady, agencje rządowe, w nich cieple posady. Po wierzchu fasada: Ojczyzna i Bóg, a wewnątrz wre walka, bo każdy to wróg. Dziś podział jest taki, tu prawi Polacy, tu stoją zaś zdrajcy, złodzieje, łajdacy. Bo Radio Maryja rodaków tak widzi ci dobrzy – to z PiSu, a reszta to Żydzi. Rodacy Polacy, w większości biedacy a jeszcze coś trzeba zostawić na tacy. I prędzej bo drugiej nie będzie okazji kierunek Europa, a wciąż bliżej Azji. I stuka, i dudni, i ledwo już dyszy, i gwiżdże na pomoc, lecz nikt jej nie słyszy. I dalej, i szybciej, i aby do celu. O ku***, ktoś zgasił światełko w tunelu! Lokomotywa polityczna Nie znam autora tej wersji Lokomotywy Juliana Tuwima. Wiersz oddaje także to, co i ja myślę o dzisiejszych politykach – tych ze świecznika. Warto abyście ciut się uśmiechnęli przy tej lekturze. Czy to będzie śmiech… szyderczy? Oryginał w wykonaniu trzech wybitnych aktorów: Daniela Olbrychskiego, Wojciecha Pszoniaka i Piotra Fronczewskiego. Naprawdę warto obejrzeć!

stoi na stacji lokomotywa